بررسی کلی برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری

برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری صحیح: کلید افزایش بهره‌وری

برنامه‌ریزی و زمان‌بندی صحیح فعالیت‌های نگهداری، نقشی اساسی در بهبود بهره‌وری و کاهش هزینه‌های عملیاتی دارد. این مقاله به بررسی اهمیت این فرآیندها و روش‌های اجرای آن‌ها می‌پردازد.

اهمیت برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری

برنامه‌ریزی و زمان‌بندی مؤثر، نتایج زیر را به همراه دارد:

• کاهش خرابی‌ها: پیشگیری از خرابی‌های ناگهانی از طریق نگهداری منظم، کاهش هزینه‌های توقف تولید و تعمیرات اضطراری را تضمین می‌کند.

• بهینه‌سازی منابع: تخصیص بهینه نیروی انسانی، قطعات یدکی و تجهیزات، موجب افزایش کارایی و کاهش اتلاف منابع می‌شود.

• افزایش عمر مفید تجهیزات: با نگهداری مستمر، تجهیزات در بهترین شرایط کار می‌کنند و عمر مفید آن‌ها افزایش می‌یابد.

• بهبود ایمنی: کاهش خطرات ناشی از خرابی تجهیزات و افزایش سطح ایمنی محیط کاری.

مراحل برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری

شناسایی تجهیزات و نیازهای نگهداری:
 تجهیزات باید شناسایی شده و نیازهای نگهداری برای هر یک تعریف شود. این کار شامل تعیین فعالیت‌های موردنیاز و فرکانس انجام آن‌ها است.

اولویت‌بندی وظایف نگهداری:
 وظایف نگهداری بر اساس اهمیت آن‌ها برای عملکرد سازمان یا ایمنی، اولویت‌بندی می‌شوند.

مستندسازی و تدوین برنامه:
 تمام اطلاعات مرتبط با تجهیزات، دستورالعمل‌های کاری، و تاریخچه تعمیرات باید مستند شوند. سپس برنامه‌ای جامع برای اجرای وظایف نگهداری در بازه‌های زمانی مشخص تهیه می‌شود.
زمان‌بندی و تخصیص منابع:
 زمان اجرای فعالیت‌ها باید به‌طور دقیق مشخص و منابع موردنیاز نظیر نیروی انسانی، ابزار، و قطعات یدکی بهینه‌سازی شوند.

نظارت و ارزیابی عملکرد:
 اجرای فعالیت‌ها باید پایش شود و نتایج برای بهبود فرآیندهای آینده مورد استفاده قرار گیرد.

نکات تکمیلی برای موفقیت در نگهداری و زمان‌بندی

• آموزش نیروی انسانی:
   کارکنان باید آموزش‌های کافی برای انجام صحیح وظایف نگهداری دریافت کنند.

• استفاده از نرم‌افزارهای CMMS:
   سیستم‌های مدیریت نگهداری کامپیوتری می‌توانند فرآیندهای برنامه‌ریزی و نظارت را تسهیل کنند.

• بازبینی دوره‌ای برنامه‌ها:
   برنامه‌های نگهداری باید به‌طور منظم بازبینی و با شرایط متغیر سازمان هماهنگ شوند.

تحلیل برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری

دوایت دی. آیزنهاور، سی و چهارمین رئیس‌جمهور ایالات متحده و ژنرال برجسته ارتش، با جمله‌ای عمیق و ظاهراً متناقض می‌گوید: «در آماده‌سازی برای نبرد، همیشه به این نتیجه رسیده‌ام که برنامه‌ها بی‌فایده‌اند، اما برنامه‌ریزی ضروری است.» این جمله تأکید دارد که برنامه‌ها ممکن است هنگام مواجهه با شرایط واقعی، به همان شکلی که طراحی شده‌اند، اجرا نشوند. با این حال، فرآیند برنامه‌ریزی، فرصتی برای بررسی کامل گزینه‌ها و احتمالات فراهم می‌آورد. دانشی که از این فرآیند حاصل می‌شود، برای اتخاذ تصمیمات بهتر در شرایط واقعی بسیار حیاتی است.

نقش برنامه‌ریزی و زمان‌بندی در تولید مدرن

در فضای رقابتی تولید امروزی، سازمان‌ها به‌طور مداوم به دنبال افزایش بهره‌وری، کاهش هزینه‌ها و تولید محصولات باکیفیت‌تر هستند. در این مسیر، برنامه‌ریزی نگهداری و زمان‌بندی نگهداری دو رکن اساسی مدیریت نگهداری به شمار می‌روند. این دو عملکرد در تعامل با یکدیگر، یک استراتژی جامع برای مدیریت نگهداری و تعمیرات ایجاد می‌کنند.

تفاوت برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری

برنامه‌ریزی نگهداری:
 این فرآیند شامل طراحی و آماده‌سازی جزئیات فعالیت‌های نگهداری است. شناسایی وظایف، تهیه فهرست ابزار و قطعات یدکی موردنیاز، و تخصیص منابع مناسب، از وظایف اصلی در این مرحله هستند.

زمان‌بندی نگهداری:
 این فرآیند به تخصیص زمان مناسب برای اجرای فعالیت‌های نگهداری و مدیریت منابع اختصاص دارد. هدف اصلی زمان‌بندی، اطمینان از اجرای روان و بهینه فعالیت‌ها با حداقل تأخیر و حداکثر کارایی است.

اهمیت برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری

ترکیب این دو فرآیند به سازمان‌ها کمک می‌کند تا به اهداف بلندمدت خود دست یابند. همان‌طور که آیزنهاور اشاره می‌کند، حتی اگر برنامه‌ها به‌صورت کامل اجرا نشوند، آماده‌سازی و برنامه‌ریزی، بینشی ارزشمند برای واکنش به شرایط غیرمنتظره فراهم می‌کند. به همین ترتیب، آگاهی و پیش‌بینی‌های ناشی از این فرآیندها، امکان تصمیم‌گیری آگاهانه‌تر و واکنش سریع‌تر به مشکلات را ایجاد می‌کند.

برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری: تعاریف، وظایف و مزایا

برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری به‌عنوان دو فرآیند کلیدی در مدیریت نگهداری و تعمیرات، نقشی حیاتی در بهبود بهره‌وری سازمان‌ها ایفا می‌کنند. این فرآیندها با هدف پیشگیری از خرابی‌های ناگهانی و بهینه‌سازی منابع، تأثیر چشمگیری بر عملکرد تجهیزات و کاهش هزینه‌ها دارند.

تعریف برنامه‌ریزی نگهداری

برنامه‌ریزی نگهداری یک فرآیند پیشگیرانه و جامع است که پیش از وقوع هرگونه خرابی، نیازمندی‌ها را شناسایی کرده و اقدامات لازم را پیش‌بینی می‌کند. این فرآیند شامل موارد زیر است:

• شناسایی ابزار و قطعات موردنیاز: اطمینان از آماده بودن تجهیزات و مواد لازم در محل مناسب.

• تهیه دستورالعمل‌های کاری: تدوین رویه‌های مشخص برای اجرای وظایف نگهداری.

• تخصیص منابع: جمع‌آوری و آماده‌سازی قطعات و ابزار پیش از شروع کار.

وظایف کلیدی در برنامه‌ریزی نگهداری

1. مدیریت قطعات ذخیره‌شده: اطمینان از دسترسی به قطعات ضروری در زمان نیاز.

2. خرید قطعات غیراستوک: تأمین قطعات خاص که در انبار موجود نیستند.

3. دسته‌بندی و آماده‌سازی قطعات: سازمان‌دهی مؤثر برای دسترسی سریع.

4. تصویرسازی و مستندسازی: تهیه دستورالعمل‌های تصویری برای تسهیل درک فرآیندها.

5. مدیریت خرابی‌ها: پایش خرابی‌ها و تعامل با تأمین‌کنندگان برای رفع آن‌ها.

6. کنترل و تضمین کیفیت: بررسی و تضمین کیفیت قطعات و فرآیندهای نگهداری.

تعریف زمان‌بندی نگهداری

زمان‌بندی نگهداری به تعیین زمان اجرای فعالیت‌های برنامه‌ریزی‌شده و تخصیص نیروی انسانی مسئول آن‌ها می‌پردازد. این فرآیند، پاسخ به "چه زمانی" و "چه کسی" را ارائه می‌دهد و به هماهنگی منابع و فعالیت‌ها کمک می‌کند.

اهداف اصلی زمان‌بندی نگهداری

• حداکثر بهره‌برداری از منابع موجود.

• اولویت‌بندی وظایف بر اساس اهمیت و ضرورت.

• اجرای نگهداری پیشگیرانه در زمان مناسب.

• کاهش وابستگی به منابع خارجی و افزایش کارایی منابع داخلی.

مزایای ترکیب برنامه‌ریزی و زمان‌بندی

هماهنگی این دو فرآیند، مزایای متعددی برای سازمان‌ها فراهم می‌کند:

1. بهبود بودجه‌بندی: استفاده بهتر از منابع مالی و انسانی.

2. کاهش زمان خرابی تجهیزات: افزایش قابلیت اطمینان و دسترسی تجهیزات.

3. مدیریت بهینه موجودی قطعات یدکی: کاهش هزینه‌های نگهداری قطعات اضافی.

4. هماهنگی جریان کاری: ایجاد روال‌های کاری منظم و بهینه.

5. افزایش بهره‌وری کلی: کاهش اتلاف وقت و حرکت غیرضروری در سازمان

اصول برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری

برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری به‌عنوان فرآیندهایی بنیادین، نقشی کلیدی در بهبود کارایی و بهره‌وری سازمان‌ها دارند. برنامه‌ریزی نگهداری، با شناسایی و آماده‌سازی کارهای مناسب، پایه‌ای برای زمان‌بندی و اجرای مؤثر وظایف فراهم می‌کند. اصول زیر، راهنمایی عملی برای اجرای موفق این فرآیندها ارائه می‌دهند:

اصول برنامه‌ریزی نگهداری

حفاظت از برنامه‌ریز:
 برنامه‌ریزان باید از تیم‌های عملیاتی نگهداری جدا شوند تا تمرکز آن‌ها تنها بر وظایف برنامه‌ریزی باقی بماند. این جداسازی شامل تخصیص گزارش‌دهی به سرپرستان متفاوت نیز می‌شود. برنامه‌ریزان نباید در کارهای میدانی دخالت کنند و باید به‌صورت اختصاصی روی برنامه‌ریزی کارهای آینده متمرکز باشند. این رویکرد از انحراف برنامه‌ریزان به وظایف روزمره جلوگیری می‌کند.

• تمرکز بر کارهای آینده:
   برنامه‌ریزی باید بر وظایفی که هنوز آغاز نشده‌اند، متمرکز شود. این امر موجب می‌شود که حداقل یک هفته کار برنامه‌ریزی‌شده در دسترس باشد. مشکلات پیش‌آمده در حین انجام کارهای جاری باید توسط سرپرستان یا تکنسین‌ها حل شوند، نه برنامه‌ریزان. این تقسیم وظایف، بهره‌وری و کیفیت برنامه‌ریزی را افزایش می‌دهد.
  
  
• ایجاد فایل‌های سطح اجزاء:
   سیستم فایل تجهیزات باید ساده، امن و بر اساس شماره‌گذاری اجزاء طراحی شود. این روش، امکان استفاده از داده‌های گذشته برای بهبود برنامه‌های آینده را فراهم می‌کند. طبقه‌بندی اطلاعات در سطح اجزاء (نه سیستم‌ها) به برنامه‌ریزان کمک می‌کند که برنامه‌های دقیق‌تر و بهینه‌تری تهیه کنند.
  
  
• استفاده از قضاوت برنامه‌ریز برای تخمین زمان:
   برنامه‌ریزان باید با بهره‌گیری از تجربه خود و اطلاعات موجود، تخمین‌های زمانی دقیقی برای اجرای وظایف ارائه دهند. این تخمین‌ها باید متناسب با مهارت تکنسین‌ها و نوع وظیفه باشد. برای این منظور، انتخاب برنامه‌ریزان از میان بهترین و باتجربه‌ترین تکنسین‌های سازمان ضروری است.
  
  
• شناخت مهارت تکنسین‌ها:
   برنامه‌ریزان باید مهارت‌ها و توانمندی‌های تکنسین‌ها را بشناسند و برنامه‌ها را بر اساس این مهارت‌ها تنظیم کنند. این شناخت، موجب می‌شود که وظایف بر اساس سطح تخصص هر فرد تنظیم شده و بهره‌وری کار افزایش یابد. همکاری میان تکنسین‌ها و برنامه‌ریزان، باعث بهبود فرآیندها و استانداردسازی وظایف می‌شود.
  
  
• ارزیابی عملکرد با نمونه‌گیری از کار:
   معیار سنجش اثربخشی برنامه‌ریزی و زمان‌بندی، زمان کار واقعی یا Wrench Time است. این زمان نشان‌دهنده مدت‌زمانی است که تکنسین‌ها بدون تأخیر در حال انجام وظایف خود هستند. تأخیرهایی مانند انتظار برای قطعات، دریافت مجوز یا زمان سفر، باید به حداقل برسند. برنامه‌ریزی مناسب، تأخیرهای حین کار را کاهش می‌دهد و زمان‌بندی دقیق، فاصله بین وظایف را بهبود می‌بخشد.

اصول زمان‌بندی نگهداری

در حالی که یک دپارتمان برنامه‌ریزی قوی می‌تواند فرآیندهای نگهداری را کارآمدتر کند، این زمان‌بندی است که بهره‌وری را افزایش می‌دهد. بدون زمان‌بندی مؤثر، حتی بهترین برنامه‌های نگهداری نیز نمی‌توانند به بهره‌وری مطلوب دست یابند. زمان‌بندی از طریق تخصیص بهینه وظایف و استفاده حداکثری از منابع، نقش کلیدی در موفقیت سیستم‌های نگهداری ایفا می‌کند. شش اصل زیر، چارچوبی عملی برای زمان‌بندی نگهداری ارائه می‌دهند:

1. برنامه‌های کاری برای زمان‌بندی ضروری هستند

برای زمان‌بندی دقیق، برنامه‌های کاری باید شامل اطلاعات کلیدی زیر باشند:

• تعداد تکنسین‌های موردنیاز

• مهارت‌های موردنیاز برای انجام کار

• ساعات کاری موردنیاز برای هر سطح مهارت

• تخمین مدت زمان لازم برای انجام کار

این اطلاعات به زمان‌بندی دقیق کمک می‌کند. به عنوان مثال، اگر یک کار به جوشکاری نیاز داشته باشد، مشخص کردن تعداد جوشکارها و دیگر تخصص‌های موردنیاز، الزامات زمان‌بندی را تعیین می‌کند.

2. اولویت‌بندی وظایف و برنامه‌ها

برنامه‌ریزی هفتگی که بر اساس اولویت‌بندی وظایف تدوین شده باشد، ابزار مؤثری برای مدیریت کارها است. این رویکرد به سرپرستان کمک می‌کند تا تمرکز خود را بر انجام وظایف جاری حفظ کنند، بدون اینکه نگران کارهای عقب‌مانده باشند. تعیین اولویت مناسب برای دستورات کاری، امکان تخصیص صحیح وظایف در برنامه‌های هفتگی و روزانه را فراهم می‌کند.

3. برنامه‌ریزی بر اساس بالاترین مهارت‌های در دسترس

برنامه‌ریزی هفتگی باید به گونه‌ای انجام شود که:

• ساعات کاری تکنسین‌ها در دسترس باشد.

• از بالاترین مهارت‌های موجود بهره‌برداری شود.

• اولویت وظایف رعایت شود.

• جزئیات برنامه‌های کاری در نظر گرفته شود.

این روش به تیم‌ها کمک می‌کند تا بهره‌وری خود را به حداکثر برسانند و بر اساس تجربه، درک بهتری از حجم کارهای هفتگی پیدا کنند.

4. برنامه‌ریزی برای تمام ساعات کاری در دسترس

یکی از اصول کلیدی زمان‌بندی این است که تمام ساعات کاری موجود به‌طور کامل مورد استفاده قرار گیرد. برنامه‌ریز باید حجم کارهای زمان‌بندی‌شده را دقیقاً برابر با ساعات کاری در دسترس تنظیم کند. به عنوان مثال، اگر تیمی ۸۰۰ ساعت کاری در اختیار دارد، باید برنامه‌ای تدوین شود که شامل ۸۰۰ ساعت کار باشد. این رویکرد از مشکلاتی مانند برنامه‌ریزی بیش از حد یا کمبود کار جلوگیری می‌کند.

5. برنامه‌ریزی روزانه توسط سرپرست تیم

سرپرستان تیم‌ها باید وظایف روزانه را بر اساس برنامه هفتگی و شرایط جاری تنظیم کنند. آن‌ها وظایف را با توجه به مهارت تکنسین‌ها و نیازهای دستور کاری تخصیص می‌دهند. در شرایط اضطراری یا تغییرات غیرمنتظره، سرپرست مسئول بازتنظیم وظایف و اطمینان از اجرای روان کارها است. برنامه‌ریزی روزانه انعطاف‌پذیری بیشتری دارد و بر اساس پیشرفت کارها تنظیم می‌شود.

6. اندازه‌گیری عملکرد با انطباق برنامه

موفقیت زمان‌بندی از طریق انطباق با برنامه‌های هفتگی و اثربخشی آن‌ها اندازه‌گیری می‌شود. معیار اصلی، زمان کاری یا Wrench Time است که نشان می‌دهد تکنسین‌ها چه میزان از زمان خود را به انجام وظایف بدون تأخیر اختصاص داده‌اند. زمان‌بندی مؤثر، تأخیرهای غیرضروری را به حداقل می‌رساند و اجرای وظایف را تسهیل می‌کند.

نحوه اجرای برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری

برای بهره‌برداری کامل از مزایای برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری، اجرای صحیح این فرآیندها از اهمیت بالایی برخوردار است. در اینجا شش مرحله کلیدی برای پیاده‌سازی موفق این سیستم‌ها ارائه شده است:

1. آماده‌سازی (Setup)

این مرحله شامل جلب حمایت و همکاری سازمان برای اجرای سیستم جدید است.

• مشکلات بهره‌وری پایین را به مدیریت ارشد نشان دهید.

• تأثیر برنامه‌ریزی و زمان‌بندی در بهبود بهره‌وری را توضیح دهید.

• ارزش مالی این بهبود را با محاسبه نرخ بازگشت سرمایه (ROI) نشان دهید.

2. تعریف و تحلیل وضعیت (Define and Analyze the Situation)

وضعیت فعلی فرآیندهای نگهداری سازمان بررسی و تحلیل می‌شود.

• نمایندگان تمام بخش‌های مرتبط (تکنسین‌ها، مدیران، تأمین‌کنندگان و مالی) در این تحلیل مشارکت کنند.

• فرآیند فعلی نگهداری را به شکل یک کارگاه ترسیم کنید.

3. توسعه و آماده‌سازی (Develop and Prepare for Delivery)

در این مرحله، فرآیندهای جدید برنامه‌ریزی و زمان‌بندی تعریف و آماده اجرا می‌شوند.

• سیستم CMMS خود را به‌روزرسانی و بهینه کنید.

• مستندات، دستورالعمل‌ها و نقشه‌های فرآیند را ایجاد کنید.

• برنامه‌های آموزشی نقش‌محور طراحی کنید تا هر فرد تنها در جلسات مرتبط با نقش خود شرکت کند.

4. اجرا (Implement)

فرآیندهای جدید در این مرحله به‌صورت عملیاتی اجرا می‌شوند.

• رویه‌های جدید را به عنوان بخشی از عملیات روزمره تثبیت کنید.

• یک دوره مربی‌گری سه‌ماهه برای بررسی عملکرد و رفع مشکلات برنامه‌ریزی کنید (برای شیفت‌های شبانه، این دوره می‌تواند شش‌ماهه باشد).

• تمرکز برنامه‌ریزان باید تنها بر فرآیندها باشد و از دخالت در اجرای آن‌ها اجتناب کنند.

5. بازبینی (Review)

این مرحله برای ارزیابی موفقیت فرآیندها و رفع نقاط ضعف است.

• موفقیت‌ها را برجسته کرده و تیم‌ها را از تأثیر مثبت تلاش‌هایشان آگاه کنید.

• نقاط قوت و ضعف فرآیندها را شناسایی کنید.

• رویه‌های جدید را به استانداردهای سازمان تبدیل کنید.

6. حفظ و بهبود (Sustain)

این مرحله به حفظ و بهبود مداوم فرآیندهای جدید اختصاص دارد.

• معیارهای عملکردی تعریف و در جلسات دوره‌ای بررسی شوند.

• مستندات نگهداری و برنامه‌های کاری به‌طور منظم به‌روز شوند.

• تکنسین‌های جدید بر اساس استانداردهای تعریف‌شده آموزش ببینند.

• جلسات بازبینی دوره‌ای برای شناسایی نقاط قوت و ضعف برگزار شود.

ابزارهای برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری

برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری به‌عنوان بخشی از فرآیند مدیریت نگهداری، نیازمند ابزارهای مؤثر برای بهبود کارایی و هماهنگی وظایف است. اگرچه برنامه‌ریزی به‌تنهایی نمی‌تواند تمامی مشکلات نگهداری را حل کند، اما با ترکیب شدن با ابزارهای دیگر، نقشی کلیدی در بهینه‌سازی عملیات نگهداری ایفا می‌کند. در ادامه، ابزارهای کلیدی مورد استفاده در کنار برنامه‌ریزی و زمان‌بندی معرفی می‌شوند:

1. سیستم‌های دستورات کاری (Work Order Systems)

یکی از اساسی‌ترین ابزارها برای تیم‌های نگهداری، سیستم دستورات کاری است.

• عملکرد:
   این سیستم به‌عنوان یک ابزار متمرکز برای مدیریت درخواست‌ها و ثبت کارهای انجام‌شده در سازمان عمل می‌کند.
  
  
• اهمیت: حجم بالای وظایف نگهداری، نیاز به روشی ساختارمند برای پیگیری و مدیریت آن‌ها را ضروری می‌سازد. برای مثال، یک سرپرست با هشت تکنسین که هرکدام روزانه دو تا سه وظیفه انجام می‌دهند، در یک هفته پنج‌روزه باید بین ۴۰ تا ۶۰ وظیفه را پیگیری کند.
  
  

• مزایا:
  
  

  • ایجاد یک روش ارتباطی شفاف و یکپارچه برای تیم‌ها.

  • سازمان‌دهی وظایف، تخصیص منابع و پیگیری وضعیت اجرای کارها.

  • تسهیل در مدیریت حجم کارها و برنامه‌ریزی دقیق‌تر.
    2. تاریخچه و داده‌های تجهیزات (Equipment History and Data)

تاریخچه و داده‌های تجهیزات ابزاری ضروری برای تصمیم‌گیری‌های آگاهانه در نگهداری هستند.

مزایا:
 ثبت و نگهداری داده‌ها، امکان اجرای برنامه‌های نگهداری مبتنی بر شرایط واقعی تجهیزات را فراهم می‌کند و از اتکا به حافظه یا حدس و گمان جلوگیری می‌کند.

کاربرد:
 داده‌های ثبت‌شده در طول عمر دستگاه، مانند دفترچه خاطراتی برای تجهیزات عمل می‌کنند که تصویری شفاف از وضعیت، خرابی‌ها و نیازهای آینده آن ارائه می‌دهند.

هدف:
 استفاده از داده‌های تاریخی برای تدوین برنامه‌های دقیق‌تر و افزایش کارایی تصمیم‌گیری

3. معیارهای نگهداری (Maintenance Metrics)

معیارهای نگهداری، ابزارهای تحلیلی برای سنجش و ارزیابی اثربخشی فعالیت‌های نگهداری هستند.

• تعریف:
   معیارهای نگهداری شامل فرآیند انتخاب، جمع‌آوری، تحلیل و ارائه داده‌های کلیدی برای بهبود عملکرد است.
  
  

• مثال‌ها:
  
  

  • تعداد دستورات کاری در بک‌لاگ.

  • ساعات کاری ثبت‌شده.

  • درصد انطباق با برنامه.

• کاربرد:
  
  

  • ارائه تصویر واضح از وضعیت فعلی نگهداری.

  • تدوین شاخص‌های کلیدی عملکرد (KPIs) برای پایش اهداف.

  • مدیریت حجم کارها و اولویت‌بندی وظایف.

  • بررسی عملکرد تکنسین‌ها و بهره‌وری تیم نگهداری.

• نکات کاربردی برای برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری

برای اجرای مؤثر برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری، ضروری است که وظایف با دقت اولویت‌بندی شده و سازمان‌دهی شوند. انتخاب یک برنامه‌ریز شایسته از میان تکنسین‌های باتجربه و ارشد تیم، گامی مهم در این فرآیند است. برنامه‌ریزان باید ویژگی‌هایی نظیر آشنایی کامل با تجهیزات و فرآیندها، مهارت‌های ارتباطی قوی و دانش تخصصی در زمینه نگهداری داشته باشند. آموزش جامع نیز برای برنامه‌ریزان ضروری است تا بتوانند از ابزارها و نرم‌افزارهای مرتبط مانند سیستم‌های مدیریت دستورات کاری (CMMS) استفاده کنند و تاریخچه تجهیزات را تحلیل نمایند.

درک تفاوت میان برنامه‌ریزی و زمان‌بندی یکی از اصول اساسی است. برنامه‌ریزی به تعریف وظایف، تعیین ابزار و قطعات موردنیاز و تدوین دستورالعمل‌های کاری می‌پردازد، در حالی که زمان‌بندی وظیفه تخصیص زمان مناسب برای اجرای وظایف برنامه‌ریزی‌شده را بر عهده دارد. برنامه‌ریزان باید صرفاً به برنامه‌ریزی بپردازند و در زمان‌بندی یا اجرای وظایف دخالت نکنند.

یکی دیگر از نکات کلیدی، وضوح و اختصار برنامه‌های کاری است. برنامه‌ها باید به گونه‌ای تدوین شوند که تکنسین‌ها بتوانند وظایف را بدون نیاز به اطلاعات اضافی انجام دهند. این برنامه‌ها باید شامل مدت زمان تخمینی، ابزار و مواد موردنیاز و دستورالعمل‌هایی ساده و قابل فهم باشند. بازخورد دقیق تکنسین‌ها نیز نقش مهمی در بهبود فرآیندها ایفا می‌کند. بازخوردها باید جامع و حاوی جزئیات باشند تا امکان اصلاح و بهینه‌سازی دستورالعمل‌ها فراهم شود.

در نهایت، بازخوردهای دریافتی باید به تغییرات مثبت در دستورالعمل‌ها و فرآیندها منجر شوند. این تغییرات نه‌تنها به بهبود کیفیت نگهداری کمک می‌کنند، بلکه انگیزه تکنسین‌ها را برای ارائه بازخوردهای مؤثر افزایش می‌دهند. به این ترتیب، با ترکیب آموزش، تفکیک وظایف، بازخورد مؤثر و بهبود مستمر، می‌توان بهره‌وری فرآیندهای نگهداری را افزایش داد و تأثیر مثبتی بر عملکرد سازمان گذاشت.

• گفت‌وگو با سیمونز فید اینگریدیانتس درباره برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری

برای بررسی چگونگی اجرای فرآیند برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری در یک سازمان موفق، گفت‌وگویی با تیم نیومن، مدیر نگهداری در شرکت Simmons Feed Ingredients انجام شد. این مصاحبه اطلاعات ارزشمندی در مورد رویکرد آن‌ها به برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری ارائه می‌دهد.

• 1. فرآیند برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری در Simmons چگونه انجام می‌شود؟

تمامی فعالیت‌های نگهداری، به‌جز خرابی‌های اضطراری و کارهای پرکننده، حداقل هفت روز پیش از اجرا برنامه‌ریزی می‌شوند. این برنامه‌ریزی با همکاری نزدیک تیم مهندسی، مدیر ارشد عملیات، تیم نگهداری، میل‌رایت‌ها و برق‌کارها انجام می‌گیرد. علاوه بر این، جلسات روزانه YTT (دیروز، امروز، فردا) با مشارکت مدیر تولید شیفت و مدیر کل برگزار می‌شود تا اطمینان حاصل شود که تمام برنامه‌ها با نیازهای تولید هماهنگ هستند.

در ابتدای هر هفته نیز جلسات هماهنگی با تیم عملیات برگزار می‌شود تا تغییرات احتمالی در برنامه لحاظ شده و اولویت‌های تولید مورد توجه قرار گیرند.

• 2. مدیریت بک‌لاگ دستورات کاری چگونه انجام می‌شود؟

در Simmons، اکثر موارد بک‌لاگ شامل کارهای پرکننده است. با این حال، قوانینی وضع شده است که هیچ دستور کاری نباید بیش از چهار ماه به تأخیر بیفتد. این سیاست تضمین می‌کند که وظایف به‌موقع اجرا شده و بک‌لاگ کنترل می‌شود.

• 3. بهترین روش برای توسعه یک برنامه زمان‌بندی نگهداری چیست؟

تیم نیومن تأکید می‌کند که کارایی این فرآیند به شدت به سیستم CMMS (سیستم مدیریت نگهداری کامپیوتری) وابسته است. Simmons از کدهای اولویت تولیدشده توسط CMMS برای شناسایی دارایی‌هایی که بیشترین ریسک خرابی را دارند استفاده می‌کند. سپس این دارایی‌ها در اولویت برنامه‌ریزی قرار گرفته و کارهای پرکننده از بک‌لاگ انتخاب می‌شوند تا ساعات کاری باقی‌مانده پر شوند.

• 4. توصیه‌هایی برای آغاز برنامه‌ریزی و زمان‌بندی نگهداری

همکاری نزدیک با تیم تولید، از مهم‌ترین نکاتی است که تیم نیومن به آن اشاره می‌کند. او می‌گوید بدون مشارکت تیم تولید، امکان برنامه‌ریزی صحیح وجود ندارد. علاوه بر این، ایجاد و تکمیل برنامه‌های کاری مکتوب برای همه وظایف زمان‌بر است، بنابراین باید حمایت لازم برای برنامه‌ریز فراهم شود تا یک کتابخانه جامع از برنامه‌های کاری ایجاد شود.

• 5. مزایای اجرای فرآیند برنامه‌ریزی و زمان‌بندی در Simmons

با اجرای این فرآیند، Simmons موفق به کاهش بک‌لاگ شش‌ماهه به سطحی شد که تقریباً تمام وظایف به‌موقع انجام می‌شوند. همچنین، نسبت کارهای برنامه‌ریزی‌شده از ۱۰ درصد به ۸۸ درصد افزایش یافت. این تغییرات باعث بهبود روحیه تکنسین‌ها نیز شد، زیرا آن‌ها می‌دانند چه کارهایی باید انجام دهند و از غافلگیری‌های ناگهانی جلوگیری می‌شود.

Powered by Froala Editor